Dit is een lijst van bijna alle Romeinse keizers uit de periode die de Vroege Keizertijd of het Principaat genoemd wordt. Kijk meteen eens na!

KEIZER AUGUSTUS

Ware naam: Gaius Octavius

Keizer van 27 voor Chr. t/m 14 na Chr.

Octavius was geboren in 63 voor Christus. Zijn moeder was het nichtje van Julius Caesar, die Octavius later tot zijn rechterhand wilde maken. Na de moord op Caesar bleek dat die in zijn testament Octavius als zijn zoon adopteerde en hem alles naliet! Octavius noemde zich nu Julius Caesar Octavianus. De samenwerking met Caesars rechterhand Marcus Antonius liep mis en na een burgeroorlog was Octavianus alleenheerser. Hij kreeg van de Senaat de erenaam Augustus, “verhevene”, en werd zo de eerste keizer. Hij werd 76 jaar oud en stierf een natuurlijke dood, met de woorden: ‘Als het u goed bevallen is, klap dan voor het stuk en doe ons uitgeleide met applaus,’ alsof er een groot jarenlang toneelstuk ten einde was.

Augustus en ons land: Keizer Augustus kwam nooit naar Germania, maar stuurde wel zijn stiefzoons Drusus en Tiberius erheen voor de oorlog. Drusus bouwde een enorm kamp bij de plek waar nu Nijmegen ligt en groef grote kanalen.

 

TIBERIUS

Ware naam: Tiberius Claudius Nero

Keizer van 14 t/m 37 na Chr.

Tiberius was de stiefzoon van keizer Augustus, met wie hij wel een paar keer overhoop lag. Hij had zijn sporen verdiend, maar bleek toch niet zo’n goede keizer als Augustus. Tiberius was nors en ongeduldig. Hij vond dat de politiek niet opschoot en beschouwde de Senaat als een stelletje luie zeurpieten. Teleurgesteld in de politiek ging hij weg uit Rome en ging op het eiland Capri wonen. Op het einde van zijn leven ontdekte hij een complot en liet iedereen die hij ook maar een beetje verdacht vond doden. Een opvolger durfde hij niet meer aan te wijzen uit angst dat die vermoord zou worden. Tiberius stierf op 78-jarige leeftijd. Volgens sommige geruchten werd hij met een kussen verstikt, maar of dat waar is…? Het volk van Rome was in elk geval dolblij.

Tiberius en ons land: Voor hij keizer werd was Tiberius de veldheer in Germania, waar hij het land tussen de Rijn en de Elbe moest veroveren. Nadat de Romeinen daar bij het Teutoburgerwoud gruwelijk verslagen waren kwam hij weer naar ons land om de strafexpedities van het leger te leiden.

 

CALIGULA

Ware naam: Gaius Iulius Caesar

Keizer van 37 t/m 41 na Chr.

Gaius’ vader was Germanicus, de zoon van Drusus en de neef en stiefzoon van keizer Tiberius. Omdat zijn vader oorlog voerde in Germania, was Gaius als peuter al in het kamp, gekleed in soldatenkleren op kindermaat, dus ook met twee kleine caligae (soldatenschoenen). De soldaten vonden dat zo koddig dat ze hem Caligula (“soldatenschoentje”) noemden. In het begin was het volk van Rome, dat de bittere Tiberius gewend was, heel blij met Caligula als keizer. Maar na een tijdje bracht hij iedereen ter dood die zijn macht ook maar een beetje bedreigen kon. Zelfs familieleden en vertrouwelingen, allemaal om zijn macht veilig te stellen. Dat hij kon doen wat hij wilde en dat andere ambten nauwelijks iets voorstelden, liet hij zien door bij wijze van grap zijn paard tot consul te benoemen. Het idee van keizer als eerste burger vond hij ook maar niks. In plaats daarvan wilde hij als god op aarde behandeld worden, zoals de farao’s. Toen hij daarom naar Egypte wilde verhuizen kwam de Senaat in actie. Een paar Praetorianen werden omgekocht en staken de keizer en zijn gezin dood.

Caligula en ons land: Caligula trok met zijn leger en vloot naar de kust om naar Brittannië te varen. Volgens sommigen deed hij dit bij Katwijk, in Nederland. In plaats van oorlog te voeren liet hij zijn leger schelpen rapen op het strand en schoot hij pijlen in zee. Maar misschien is het verhaal wat overdreven…

 

CLAUDIUS

Ware naam: Tiberius Claudius Nero.

Keizer van 41 t/m 54 na Chr.

Claudius was de broer van Germanicus en dus de oom van Caligula. Toen die vermoord werd vond een soldaat een doodsbange Claudius verstopt achter een gordijn en bracht hem in veiligheid. De stotterende en onzekere Claudius, die door bijna zijn hele familie altijd als een sulletje was behandeld, werd nu keizer en bleek nog best een goede ook! Hij begon de verovering van Brittannië en werkte ook hard aan een beter bestuur. Wel trad hij hard op tegen vijanden en scheidde drie keer. Zijn derde vrouw, Messalina, maakte het zo bont dat hij haar liet doden. Daarna trouwde hij met zijn nichtje Agrippina. Zij vergiftigde hem met paddenstoelen toen hij haar zoontje tot zijn opvolger had benoemd. Omdat Claudius diarree kreeg werd hij alleen een beetje ziek van het gif, dus maakte zijn dokter de moord af door een braakveer met gif in zijn mond te steken.

Claudius en ons land: In de tijd van Claudius trok generaal Corbulo naar het noorden van Nederland om de Friezen en Chauken een lesje te leren. Dat werd bijna een grote oorlog, maar Claudius hield dat tegen. Hij wilde namelijk rustig Brittannië veroveren. Corbulo moest de Rijn tot grens maken, waar hij forten en wachttorens bouwde.

 

NERO

Ware naam: Lucius Domitius Ahenobarbus.

Keizer van 54 t/m 68 na Chr.

Nero was het neefje van Caligula en de achterneef van Claudius. Toen zijn moeder met Claudius trouwde adopteerde die Nero als zijn zoon. Nero was 17 toen Claudius stierf en heel slecht voorbereid. Agrippina probeerde via hem de baas te zijn, maar toen Nero dat niet meer beviel liet hij haar vermoorden, nadat hij ook Claudius’ zoontje Brittannicus vergiftigd had. Nero was erg wreed tegen mogelijke samenzweerders. Na een grote brand in Rome greep Nero de kans aan om zijn paleis flink te vergroten, waardoor het fabeltje ontstaan is dat Nero de brand zelf had aangestoken. Nero zelf gaf de christenen de schuld van de brand en vervolgde hen op wrede wijze. Ook deed hij aan dingen die ongepast waren voor een keizer, zoals toneel, wagenrennen en muzikaal optreden. Naar het schijnt zong hij erg vals. Uiteindelijk kwamen een paar gouverneurs en generaals in opstand tegen hem. De Senaat liep over en zette Nero af, waarna hij zich door zijn secretaris liet doodsteken. Zijn laatste woorden waren: ‘Een groot artiest gaat met mij heen.’ Hij was de laatste keizer van de Julisch-Claudische familie.

Nero en ons land: In het jaar 58 bezochten de Friese hoofdmannen Malorix en Verritus keizer Nero, om te vragen of zij met hun mensen aan de noordoever van de Rijn mochten gaan wonen. Nero ontving hen vriendelijk, maar wees hun verzoek af: de noordoever moest verlaten blijven, want dat was veel veiliger.

 

HET VIERKEIZERJAAR

Na de dood van Nero was er geen echte opvolger, dus werd generaal Galba, de leider van de opstand, maar benoemd tot keizer. Niet alle legioenen in het rijk waren het hier mee eens, zodat er in 69 opnieuw burgeroorlog uitbrak en er wel vier keizers waren in één jaar. Omdat de legers in Germania Inferior (dus ook ons land) tegen Galba waren geweest, stuurde Galba een zekere Aulus Vitellius als vervanger. Die dacht toch alleen maar eten en was dus ongevaarlijk, dacht Galba. Maar de soldaten in Germania dachten er anders over en riepen Vitellius tot keizer uit. Nog voor die weer bij Rome in de buurt was, was Galba al vermoord door generaal Otho, die boos was dat Galba hem niet als zijn opvolger wilde. Omdat er geen legioen in de buurt was moest Otho snel nieuwe soldaten werven. Hij maakte zelfs een leger van 2000 gladiatoren (dus geen soldaten) om tegen Vitellius te vechten. Nog steeds waren zijn legers veel te klein en te slecht voorbereid: Otho verloor en pleegde zelfmoord om zo een einde aan de burgeroorlog te maken.

Vitellius bleek een vreselijke keizer. Hij hield geen enkele rekening met tradities en deed waar hij zin in had. En hij had vooral zin in eten. Volgens sommige verhalen nodigde hij zich elke dag op vier banketten uit en snoepte hij zelfs van het offervlees. Ook was hij erg wreed. Niet alleen politici, maar ook gewone mensen liet hij ter dood brengen, soms gewoon omdat ze niet voor dezelfde ploeg wagenrenners waren of omdat ze nog geld van hem kregen. Uiteindelijk kwamen de legioenen in het oosten in opstand en bereikten de stad. Vitellius probeerde zich te verstoppen in het portiershuisje van het paleis, maar werd ontdekt en het Forum opgesleept. De mensen scholden hem uit en bekogelden hem, waarna de soldaten hem doodden. Vespasianus was nu de keizer en stichtte zo de Flavische Dynastie.

 

VESPASIANUS

Ware naam: Titus Flavius Vespasianus

Keizer van 69 t/m 79

Vespasianus was de zoon van een tollenaar en vrij laat begonnen aan zijn carrière. Als generaal speelde hij een grote rol in de verovering van Brittannië. Hij viel bij Nero een keer uit de gratie toen hij tijdens een optreden van de keizer in slaap viel. In het jaar 66 stuurde Nero hem naar Judea, om daar een grote opstand te bestrijden. Toen Vitellius de macht greep zochten zijn tegenstanders een nieuwe kandidaat en kozen Vespasianus als keizer. Hij bleek een goede bestuurder die zich minder met pracht en praal omgaf dan zijn voorgangers. Hij stond bekend als een zuinige krentenweger, maar deed dat vooral om de lege schatkist weer te vullen en om bescheiden te blijven. Ook begon hij de bouw van het Colosseum en had hij best humor. Toen hij op sterven lag zei hij bij wijze van grap: ‘Ik geloof dat ik een god ga worden.’ Op zijn begrafenis werd hij nagespeeld door een acteur die deed alsof de begrafenis veel te duur was.

Vespasianus en ons land: Om Vitellius’ legers te verdelen zorgden aanhangers van Vespasianus ervoor dat de Bataven en Cananefaten in opstand kwamen tegen Vitellius. Die opstand liep echter volledig uit de hand en stopte niet nadat Vitellius verslagen was. Er waren acht legioenen nodig om de opstand neer te slaan, waarna de afspraken hersteld werden.

 

TITUS

Ware naam: Titus Flavius Sabinus Vespasianus

Keizer van 79 t/m 81

Titus was de zoon van Vespasianus en assisteerde zijn vader met het neerslaan van de Joodse Opstand. Toen Vespasianus in 69 naar Rome ging om de troon op te eisen, bleef Titus in Judea om daar door te vechten. Zijn vader gaf hem bij terugkomst een triomftocht en gaf hem allerlei hoge aanstellingen. Titus was de eerste keizer die zijn vader opvolgde. Hij voltooide de bouw van het Flavisch Amfitheater, oftewel het Colosseum. Ook kreeg hij in 79 te maken met de verwoesting van Pompeii en wat andere steden door de uitbarsting van de Vesuvius. Titus regeerde niet lang. Al in 81 overleed hij, op slechts 41-jarige leeftijd. Volgens sommige schrijvers zou zijn broer Domitianus hem vergiftigd hebben, maar dat is eigenlijk nooit bewezen.

 

DOMITIANUS

Ware naam: Titus Flavius Domitianus

Keizer van 81 t/m 96

Domitianus was de 12 jaar jongere broer van Titus. Terwijl die met vader Vespasianus in Judea oorlog voerde, was Domitianus eenzaam achtergebleven in Rome. In tegenstelling tot Titus kreeg hij weinig interessants te doen. Toen Titus overleed was Domitianus echter zijn enige erfgenaam. Hij liet de stervende Titus aan zijn lot over om snel de troon op te eisen, maar bouwde later wel een triomfboog voor hem. Domitianus was veel ijdeler en baziger dan zijn vader en broer. Hij droeg een pruik om te verbergen dat hij kaal was. Ook noemde hij zich de nieuwe Augustus en zette zichzelf neer als een held. Het volk was dol op hem, maar de senatoren helemaal niet, want zij moesten veel macht inleveren en enkele werden ter dood gebracht. Domitianus werd uiteindelijk vermoord door een paar bedienden en zijn kamerheer, rond het middaguur, het moment waarop voorspeld was dat hij zou sterven. Hij was de laatste Flavische keizer.

 

NERVA

Ware naam: Marcus Cocceius Nerva

Keizer van 96 t/m 98

Eerste van de Vijf Goede Keizers. Nerva was een senator met een nogal bescheiden carrière, die had gediend als adviseur van Nero en een vriend van Vespasianus was geweest. Toen Domitianus in 96 na Chr. vermoord werd en de Senaat Nerva ineens tot keizer verkoos, was dat nogal een verrassing, ook omdat hij al 66 jaar was en bovendien geen kinderen had. Misschien was het omdat hij nogal braaf en bescheiden was, want hij beloofde onmiddellijk minder streng te zijn dan zijn voorganger. Maar juist omdat hij niks met het leger had, was hij daar niet zo populair. De Praetorianen vonden hem maar een doetje, dat niet optrad tegen de moordenaars van Domitianus. Ze kwamen in opstand en belegerden het paleis, zodat Nerva de moordenaars alsnog strafte. Omdat hij nu gevaar liep adopteerde hij een populaire generaal als zijn opvolger. Zo begon de dynastie van de Adoptiefkeizers of Vijf Goede Keizers. De oude Nerva overleed al in januari 98. Hij had maar vijftien maanden geregeerd.

 

TRAJANUS

Ware naam: Marcus Ulpius Trajanus

Keizer van 98 t/m 117

Tweede van de Vijf Goede Keizers. Trajanus kwam in de Senaat als één van de eerste Romeinen die niet in Italië waren geboren. Toen Nerva hem adopteerde was hij bevelhebber van Germania Inferior. Hij was één van de laatste keizers die nieuwe gebieden veroverde. Hij veroverde koninkrijk Dacië (in Roemenië) en het koninkrijk van de Nabateeërs met hun beroemde hoofdstad Petra (in Jordanië). Zijn laatste grote oorlog was tegen de Parthen, in het Midden-Oosten. Daar veroverde hij Armenië en Mesopotamië, waar de Parthische hoofdstad Ctesiphon lag. Op de terugweg werd hij ziek en overleed. In Rome staat nog steeds de enorme Zuil van Trajanus, die het verhaal van de Dacische Oorlog laat zien.

Trajanus en ons land: In de tijd dat Trajanus gouverneur van Germania Inferior was, werd het weer veilig gevonden om de Bataafse en Cananefaatse soldaten in hun eigen land in te zetten. Toen het nieuws van Nerva’s overlijden kwam, ging Trajanus met een Bataafse lijfwacht naar Rome. Later gaf hij marktrechten aan de stad Noviomagus (Nijmegen) die naar hem Ulpia Noviomagus Batavorum genoemd werd. De provincie was inmiddels zo veilig dat hij het legioen bij Noviomagus wegstuurde om in Dacië te vechten.

 

HADRIANUS

Ware naam: Publius Aelius Hadrianus

Keizer van 117 t/m 138

Derde van de Vijf Goede Keizers. Hadrianus was de kleinzoon van een tante van Trajanus. Toen zijn vader stierf werd Trajanus (die nog gouverneur was) één van zijn voogden. Trajanus’ vrouw Plotina was erg op hem gesteld en kreeg voor elkaar dat Hadrianus trouwde met Faustina, een achternicht van Trajanus. Helaas werd een slecht huwelijk zonder liefde. Pas op zijn sterfbed adopteerde Trajanus hem, dus misschien had Plotina de adoptie wel vervalst. Hadrianus was een slimme keizer die het rijk liever verdedigde dan het uit te breiden. Het verre Mesopotamië en Armenië gaf hij dus snel weer op. In Brittannië bouwde hij een grote stenen muur tegen aanvallers uit Schotland. Ook reisde hij het hele rijk door om alles te inspecteren. Met zijn leger kon hij het goed vinden, maar met de Senaat had hij altijd ruzie. Hadrianus hield al sinds zijn jeugd van alles wat Grieks was, maar nog meer hield hij van een Griekse jongen genaamd Antinous, die na zijn overlijden door Hadrianus werd vergoddelijkt! Hadrianus zelf stierf in zijn villa bij Napels.

Hadrianus en ons land: Bij zijn reizen door het rijk kwam Hadrianus waarschijnlijk in 121 in Germania Inferior langs. Daar gaf hij marktrechten aan de hoofdstad van de Cananefaten. Daarom werd de stad Forum Hadriani (“markt van Hadrianus”) genoemd. Mogelijk gaf hij ook stadsrechten aan Noviomagus. Hadrianus liet ook extra forten bouwen langs de kust, tegen zeerovers.

 

ANTONINUS PIUS

Ware naam: Titus Aurelius Fulvius Boionius Arrius Antoninus

Keizer van 138 t/m 161

Vierde van de Vijf Goede Keizers. Antoninus was een persoonlijke raadgever van Hadrianus. Hadrianus wilde eigenlijk een andere opvolger, maar die overleed plotseling in 137. Hadrianus, die kwakkelde met zijn gezondheid, snapte dat hij op moest schieten en adopteerde toen Antoninus maar. Wel moest Antoninus de zoon van de overleden opvolger adopteren, samen met een neefje van Faustina genaamd Marcus Verus. Omdat Antoninus al 51 was, vermoedde Hadrianus dat hij niet lang zou regeren en moest zijn opvolging ook alvast geregeld worden. Uiteindelijk werd Antoninus de langst regerende keizer sinds Augustus! Antoninus trouwde met Faustina, een nichtje van de gelijknamige vrouw van Hadrianus. Ook Antoninus bouwde een verdedigingswal in Schotland. Met de Senaat ging hij veel beter om dan Hadrianus. Toen hij steeds ouder werd moest hij meer werk aan Marcus overlaten. ’s Morgens knabbelde de oude keizer op stukjes brood om wakker te blijven tijdens de audiëntie. Hij stierf op 74-jarige leeftijd.

 

LUCIUS VERUS & MARCUS AURELIUS

Ware namen: Lucius Ceionus Commodus en Marcus Annius Verus

Keizers van 161 t/m 169/180 

Lucius’ vader zou oorspronkelijk Hadrianus opvolgen, maar overleed plotseling in 137. In plaats daarvan werd Antoninus Pius de keizer, met Lucius en Marcus als zijn opvolgers. Marcus was het neefje van de vrouw van Antoninus Pius. Marcus trouwde met Faustina de Jongere, de dochter van zijn oom en tante. Marcus hielp Antoninus heel hard met het bestuur van het rijk, maar Lucius deed het rustiger aan: hoewel hij hard leerde, hield hij zich ook veel bezig met jagen, sporten en naar de gladiatorenspelen kijken. Toen Antoninus Pius overleed werden Marcus en Lucius samen keizer, maar Marcus was wel de baas. Niet zonder reden, want hij vond het belangrijk om als keizer voor het rijk te zorgen, terwijl Lucius meer van feesten hield. Marcus regeerde niet alleen erg goed, maar schreef ook diepzinnige filosofische boeken. Toen er oorlog kwam met de Parthen stuurde Marcus Lucius daarom naar het front. Lucius won, maar zijn soldaten brachten een besmettelijke ziekte mee terug, die de Antonijnse Pest genoemd werd en veel mensen het leven kostte. Lucius overleed hier in 169 aan, terwijl hij oorlog voerde met Germaanse invallers bij de Donau. Marcus Aurelius ging nu naar de Donau om de oorlog af te ronden. Hij won, maar raakte er helemaal uitgeput van, zodat hij in 180 overleed in Vindobona (Wenen). Marcus Aurelius was de laatste Adoptiefkeizer en de laatste van de Vijf Goede Keizers. Vanaf dat moment ging het lange tijd bergafwaarts.

 

COMMODUS

Ware naam: Lucius Aurelius Commodus

Keizer van 177 t/m 192

Commodus was de zoon van Marcus Aurelius, die alles had gedaan om zijn zoon klaar te stomen voor het keizerschap. In 175 was hij voor het eerst meegegaan naar de oorlog en in 177 maakte Marcus Aurelius hem zijn mede-keizer. Commodus was 18 toen zijn vader overleed. Alle goede opvoeding bleek ineens voor niets, want Commodus maakte er een zootje van. Het meeste regeringswerk liet hij over aan een paar dienaren, die zo stiekem alles regelden zoals het hun beviel. Er kwamen een paar samenzweringen die echter steeds mislukten, waarna Commodus elke vermoedelijke samenzweerder meteen liet doden. Zelfs zijn zus en vrouw moesten dood! Commodus kreeg ook steeds meer last van grootheidswaanzin. Hij veranderde meerdere keren van naam, noemde zich zoon van Jupiter en liet zich afbeelden als Hercules. Hij hing zelfs de gladiator uit en doodde dan in de arena zwakke mensen zoals eenbenige bedelaars en gewonde soldaten. In 192 kondigde hij aan dat hij de nieuwe Romulus was, vernoemde hij Rome naar zichzelf en nam zelf twaalf nieuwe namen, zodat hij elke maand van het jaar één van zijn namen geven kon. Ook het leger en de vloot moesten naar hem genoemd worden. Als keizer en consul had hij de godsdienstige taak het nieuwe jaar te beginnen, maar voor 1 januari 193 was van plan dit verkleed als gladiator te doen, wat heiligschennis was. Zijn vriendin Marcia en twee vertrouwelingen probeerden hem te stoppen, wat hem zo boos maakte dat hij ze op een lijst met doodvonnissen zette. Een dienaar waarschuwde de drie, waarna ze Commodus vergiftigden. Omdat hij ziek werd en het gif weer uitspuugde, lieten ze hem snel door zijn worstelpartner wurgen.

 

HET VIJFKEIZERJAAR

Na de dood van Commodus werd het hoofd van de stadswacht van Rome, Pertinax, uitgeroepen tot keizer. Hij was een eerlijke man, maar had geen geld om de Praetorianen te betalen. Al na een paar maanden kwamen ze in opstand en werd Pertinax gedood. Vervolgens pikte ene Didius Julianus de troon in door de soldaten en Praetorianen een enorme beloning te beloven.  Het volk van Rome was hier zo boos over dat men brieven naar de gouverneurs in het rijk stuurde. Drie van hen werden tegelijkertijd door hun legers tot keizer uitgeroepen. Eén van hen veroverde Rome en liet Didius Julianus doden. Een paar jaar later versloeg hij de andere twee.

 

SEPTIMIUS SEVERUS

Keizer van 193 t/m 211

Ware naam: Lucius Septimius Severus

Septimius Severus was geboren in Libië en had als eerste keizer geen Romeinse vader. Toen Commodus stierf was hij gouverneur van Pannonia (in Hongarije). Toen Severus tijdens het Vijfkeizerjaar hoorde wat er in Rome gebeurde ging hij naar Rome en werd keizer. Zo begon de Severische dynastie. Om dat extra goed te praten beweerde hij dat Marcus Aurelius hem geadopteerd had. Om de Praetorianen minder gevaarlijk te maken verving hij alle oude leden van deze garde en plaatste ook een gewoon legioen in Italië. Als keizer was hij meer generaal dan bestuurder, en het Romeinse rijk werd steeds militaristischer. Hij versloeg de Parthen en veroverde land in Afrika, zodat het Romeinse rijk op zijn grootst werd. Schotland probeerde hij ook te veroveren, maar dat was veel moeilijker. Tijdens deze veldtocht werd hij ziek en overleed in Eboracum (York). Hij liet het rijk aan zijn zoons na en zei op zijn sterfbed tegen hen: ‘Werk samen, vermijd ruzie, maak de soldaten rijk en bekommer je niet om de andere mensen.‘

 

CARACALLA

Keizer van 198 tot 217

Ware naam: Lucius Septimius Bassianus

Caracalla was de oudste zoon van Septimius Severus. Al in 198 maakte zijn vader hem mede-keizer. Zijn broer Geta kreeg in 209 dezelfde benoeming. In 211 stierf Septimius Severus en liet het rijk aan zijn zoons na. Ze kregen echter al snel ruzie. Toen Caracalla Geta uitnodigde om de ruzie uit te praten bleek dat een list en werd Geta doodgestoken, waarna Caracalla Geta van alle munten en kunstwerken liet verwijderen. Als alleenheerser was Caracalla nogal oorlogszuchtig en voerde onder andere oorlog in Germania, terwijl hij zijn moeder, Julia Domna, het regeringswerk in Rome liet doen. Zijn bijnaam zou slaan op een Gallische of Germaanse soldatenmantel die hij vaak droeg. In 212 maakte hij alle vrije mannen in het Romeinse rijk staatsburger, zodat er meer belasting zou worden betaald. Hij had namelijk geld nodig voor het steeds duurdere leger. Na een paar jaar werd hij steeds gekker en wilde de Grieks-Macedonische koning Alexander de Grote nadoen. Het richtte een leger op met eeuwenoude Griekse uitrusting en zelfs olifanten! Ook speelde hij de Trojaanse oorlog na en liet zomaar een bloedbad aanrichten in Alexandrië. Daarna begon hij een wrede oorlog tegen de Parthen. Tijdens de veldtocht werd Caracalla vermoord door één van zijn eigen lijfwachten, misschien als gevolg van een samenzwering. Na zijn dood greep Macrinus, het hoofd van de Praetoriaanse Garde de macht. Dat viel niet goed bij de senatoren, omdat Macrinus geen senator maar slechts een ridder was.

 

ELAGABALUS

Keizer van 218 t/m 222

Ware naam: Varius Avitus Bassianus

Elagabalus was de kleinzoon van Julia Maesa, de schoonzus van Septimius Severus. Zijn moeder, Julia Soaemias, was een nicht van Caracalla. Toen hij 14 jaar was riepen zijn moeder en oma hem tot keizer uit, met de bewering dat Caracalla zijn echte vader was. Macrinus verloor de strijd en zo werd Elagabalus keizer. Via zijn familie was hij ook hogepriester van de Syrische zonnegod El Gebal, wat zijn bijnaam verklaart. Elagabalus wilde van deze god namelijk de Romeinse oppergod maken en voerde allerlei rituelen uit, die de Romeinen maar gek vonden. Verder trouwde hij in een paar jaar tijd wel drie keer en noemde later de slaaf Hierocles zelfs zijn echtgenoot. Ook zou hij knotsgekke gewoontes hebben gehad, zoals het verzamelen van spinnenwebben en het houden van loterijen met gekke prijzen. Misschien zijn de verhalen wat overdreven, maar de Romeinen vonden hem duidelijk maar raar, zodat hij steeds minder populair werd. Grootmoeder Maesa liet hem daarom zijn neef Alexander tot onderkeizer benoemen. Toen bleek dat de Praetorianen Alexander boven hem verkozen werd Elagabalus zo kwaad dat hij opdracht gaf iedereen die voor Alexander juichte te doden. De Praetorianen trokken toen hun wapens en doodden Elagabalus en zijn moeder op gruwelijke wijze.

 

SEVERUS ALEXANDER

Ware naam: Gessius Bassianus Alexianus

Keizer van 222 t/m 235

Severus Alexander was geboren in Libanon. Grootmoeder Julia Maesa kreeg in 221 handig voor elkaar dat Elagabalus hem tot zijn opvolger benoemde. Na de moord op Elagabalus was Alexander nog te jong om zelf te regeren, zodat Julia Maesa dit deed. Na haar overlijden was zijn moeder, Julia Mamaea, zijn belangrijkste steun en toeverlaat. In tegenstelling tot Caracalla en Elagabalus stond Alexander meer met beide benen op de grond. Hij was echter niet erg goed met het leger, terwijl Mamaea daar als vrouw helaas niks te zeggen had. In zijn tijd was het rijk van de Parthen ten onder gegaan, maar vervangen door dat van de Sassanidische Perzen. Tegelijkertijd was er in het noorden oorlog met de Germanen. Om een dure oorlog te voorkomen probeerden Alexander en zijn moeder de vijand af te kopen. De soldaten waren hier zo kwaad over dat generaal Maximinus in Hongarije tot keizer werd uitgeroepen. Alexander en Mamaea werden in de buurt van Mainz vermoord. Severus Alexander was de laatste keizer van de Severische dynastie. Na zijn dood begint de tijd van de Soldatenkeizers, ook wel bekend als de Crisis van de Derde Eeuw.